Dierlijke resten uit de abdij van Middelburg: Ossicle 96

Tijdens de opgraving bij het abdijcomplex te Middelburg zijn behalve aardewerkscherven ook dierlijke resten gevonden. De resten komen van een plek tussen de noordzijde van de oostvleugel aan het Pandhof en de zuidmuur van het Abtshuis.1 De resten zijn onder te brengen in twee vondstcomplexen. Het oudste, complex 1, komt uit een 50 cm dik pakket terzijde van het Abtshuis. Het pakket bestaat uit lagen sterk humeus tot kleiige grond met veel lei- en baksteenfragmenten. De aanwezigheid van houtskool kan wijzen op herstelwerkzaamheden na een kleine brand in de vleugel aan het Pandhof. Naast bouwafval is op deze plaats blijkbaar ook ander afval gedeponeerd, waaronder etensresten. Op grond van het aardewerk dateert dit complex uit de laatste kwart van de 13e tot de 1e helft van de 14e eeuw. Complex 2 komt van dezelfde locatie, maar stamt uit de 2e helft van de 14e eeuw. Het materiaal is in een 10-20 cm dikke lemige laag gevonden waarin naast bouwafval in afwisselende concentraties dierlijke resten aanwezig zijn. Waarschijnlijk gaat het om een laag met puin van een verbouwing van het aangrenzende Pandhuis, vermengd met op dat moment ontstaan tafelafval in de vorm van gebroken vaatwerk en botresten. Het onderzoek aan de dierlijke resten is uitgevoerd om meer te weten te komen over de voeding en leefgewoonten van de abdijbewoners. Welke diersoorten zijn er bijvoorbeeld gegeten, hoe is men aan deze soorten gekomen en hoe is men ermee omgegaan en geeft het materiaal ook informatie prijs over de vermeende welstand van de abdijbewoners