Gemeente Voorst, Plangebied Ardeweg 16 te Wilp-Achterhoek: Bureauonderzoek en Inventariserend veldonderzoek (verkennende fase)

Uit de resultaten van het bureauonderzoek blijkt dat plangebied in een overgangszone met hogere en lagere dekzandruggen ligt. Dergelijke gradiëntzones waren van oudsher aantrekkelijke vestigingsgebieden, wat onder meer blijkt uit de ligging meerdere boerderijen op een dergelijke zone. Vanaf de 17e eeuw was het plangebied in gebruik als boerenerf. De bodem is ter plaatse van het plangebied opgehoogd met plaggen en mest uit de potstal waardoor een eerdlaag (plaggendek) op een veldpodzol (laarpodzolgrond) of enkeerdgrond is ontstaan. Archeologische vondsten en bewoningssporen kunnen bij deze bodemtypes op dekzand worden verwacht aan de basis van de eerdlaag en in de top (Ah-, E-, Bh- en Bs-horizonten) van een eventueel daar onder begraven bodemprofiel. Het plangebied is relatief laag gelegen (6,4 m +NAP) en is vermoedelijk aan het eind van de late middeleeuwen of nieuwe tijd in cultuur genomen. Op basis van verzamelde gegevens heeft het plangebied een hoge archeologische verwachting voor waarden uit het neolithicum tot en met de middeleeuwen (nederzettingsresten, graven e.d.) en een zeer hoge verwachting op het aantreffen van resten uit de nieuwe tijd. Indien de bodem niet diep verstoord is, zal een podzolbodem aangetroffen worden. In dat geval is de verwachting hoog op het voorkomen van resten uit de periode laat paleolithicum – vroeg neolithicum (vuursteenvindplaatsen). Uit het veldonderzoek blijkt dat de top van de ongeroerde grond in twee van de vijf geplaatste boringen op circa 5,6 m +NAP ligt en in de overige boringen op 5,3 m +NAP of dieper wat indiceert dat de bodem in meer dan de helft van het plangebied minstens 30 cm diep verstoord is. Ondiepe sporen zullen vernietigd zijn, waarbij eventueel funderingen van steenbouw in de verstoorde laag of bovengrond zijn opgenomen. Gezien de hoge grondwaterstand (80 à 90 cm –mv) is het echter niet waarschijnlijk dat funderingen zo diep gegraven zijn, maar wel op poeren gefundeerd is geweest. Gezien de belendende bebouwing uit de 17e eeuw of eerder is de kans groot dat diepere sporen van bijvoorbeeld poeren en putten bewaard zijn gebleven. Huisplaatsen uit minimaal de 17e eeuw, maar mogelijk eerder verschoven doorgaans op en neer. De kans op het aantreffen van resten is dan ook bijzonder groot, ondanks de aanwezige “verstoring”