Archeologisch onderzoek Westpoort Heerhugowaard: Inventariserend veldonderzoek

Uit het bureauonderzoek is gebleken dat het plangebied gedeeltelijk een hoge archeologische verwachtingswaarde heeft. Binnen het plangebied liggen enkele smalle zones met een hoge archeologische verwachting. Dit zijn de van de Bodemkaart afgeleide strandwallen. Deze relatief hogere delen in het landschap waren in de periode Laat-Neolithicum tot Late IJzertijd geschikte locaties voor bewoning. Veengroei vanaf circa 2500 voor Christus heeft het beschikbare gebied voor bewoning waarschijnlijk sterk verkleind. De mariene kleiafzettingen van na circa 1000 na Christus hebben het veen grotendeels weggeslagen en mogelijk ook in de top van het zand aanwezige prehistorische bewoningssporen doen verdwijnen. De archeologische verwachting voor het aantreffen van resten uit de Romeinse tijd tot en met de Vroege Middeleeuwen is laag. In de afdekkende kleiafzettingen is de archeologische verwachting hoog voor resten uit de Late Middeleeuwen tot de Nieuwe tijd. Uit de periode voor de drooglegging in 1630 kunnen scheepswrakken worden verwacht, uit de periode na 1630 ook bewoningssporen. Uit het veldonderzoek is gebleken dat de bodem in het plangebied bestaat uit zavel op zand. De top van de strandwallen is verspoeld, waardoor eventueel aanwezige archeologische resten verstoord zijn. Er zijn tijdens het veld onderzoek geen archeologische indicatoren waargenomen. De hoge archeologische verwachting die uit het bureauonderzoek naar voren is gekomen kan naar aanleiding van het veldonderzoek naar beneden worden bijgesteld