Het Amsterdams perikopenboek: volkstalige vroomheid in veertiende-eeuws Vlaanderen

Het is het voorjaar van 1348. Pestepidemieën rukken op richting Vlaanderen en er is al langer sprake van maatschappelijke onrust. In deze roerige setting legde een kopiist de laatste hand aan zijn boek. Hij had een hele prestatie geleverd: 618 bladzijden had hij volgeschreven met passages uit de Bijbel en andere geestelijke teksten in het Nederlands. Had hij ooit kunnen bevroeden dat zijn boek een van de schatkamers van de Middelnederlandse letterkunde zou worden? Het boek heeft de eeuwen goed doorstaan. Binnen de Bijzondere Collecties van de Bibliotheek van de Universiteit van Amsterdam behoort handschrift I G 41 tot de topstukken. Esther Jonker heeft dit intrigerende object, het Amsterdams Perikopenboek, onderworpen aan een integrale analyse. Zij bespreekt de letterkundige aspecten van een van de oudste prozahandschriften in het Nederlands, als ook de sociaal-culturele en religieuze achtergronden. Met een synthese van de uitkomsten van haar onderzoek werpt Jonker een nieuw licht op de context van de vroegste Nederlandse Bijbeltekste