Dorota Jewdokimow nie poprzestaje na zwykłym opisie porządkującym rozmaite reakcje Rosjan na podział Kościoła chrześcijańskiego na zachodni i wschodni, katolicki i prawosławny, rzymski i grecki. Stawia sobie ambitniejsze cele, a mianowicie zamierza zbudować pewne „modele idealne” pojawiających się w myśli rosyjskiej sposobów ponownego zjednoczenia Kościoła, które to modele dają się wyprowadzić z pewnej ponadczasowej matrycy, mającej charakter logicznych możliwości. […] zastanawia się także nad sposobem istnienia tych wyróżnionych modeli w historii. Czy ich pojawianie się i dalszy byt ma charakter kumulatywny (współistnieją one w ‘wielkim czasie’ historii), czy też przypomina następstwo paradygmatów w nauce, kiedy to nowy paradygmat niejako ...