Ustawodawstwo fabryczne w Królestwie Polskim, jako czynnik kształtujący uprawnienia pracownika, w świetle wypowiedzi doktryny i publicystyki

Przedmiotem rozprawy jest prześledzenie rozwoju norm ochrony prawnej, regulujących stosunki pracy robotników zatrudnionych w przemyśle Królestwa Polskiego po 1815 roku. W dysertacji zawarto rozważania na temat kolejnych etapów kształtowania się ochrony pracy z punktu widzenia pracowników fabryk na terenie Królestwa Polskiego. Celem pracy było zbadanie na konkretnym materiale źródłowym kierunku przemian zachodzących w prawodawstwie. Na plan pierwszy wysunięto badanie wypowiedzi pojawiających się w publicystyce, by poznać ich wpływ na kierunek nowych regulacji prawnych w zakresie prawodawstwa fabrycznego. Ważną kwestię stanowiło również przyjęcie tych norm wśród proletariatu przemysłowego. W tym zakresie skupiono się na aspekcie prawnym w powiązaniu z oddziaływaniem społecznym przepisów ochrony pracy. Zrealizowanie wskazanego celu wymagało ukazania zmian prawnych i wprowadzania do porządku prawnego Królestwa Polskiego kolejnych norm ochrony pracy, co wymagało przedstawienia wypowiedzi doktryny pojawiających się w publicystyce omawianego okresu. Dokonany przegląd piśmiennictwa był podstawą do analizy problemu ochrony pracowników przed nadmierną eksploatacją ze strony pracodawców