Femur trokanterik bölge kırıklarında dhs-pfn (dinamik kalça vidası-proksimal femoral çivi) uygulamalarımız ve karşılaştırmalı sonuçları

Pamukkale Üniversitesi Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji kliniğinde Mayıs-2009 Aralık-2012 tarihleri arasında femur trokanterik bölge kırığı nedeniyle ameliyat olmuş 100 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların tüm kontrolleri kliniğimizde yapılmıştır. Hastaların 55'i kadın, 45'i erkektir. Hastaların 80'inde düşük enerjili travma 20'sinde yüksek enerjili travma vardı. Hastalarımız hastahaneye başvuru anından ortalama 2.8 (1-7) gün sonra ameliyat edilmiştir. Çalışmamızda takip süresi ortalama 21.55 (6-49) aydır. Hastalar postoperatif 'modifiye harris kalça skalası' ve 'jergesen fonksiyonel skalası' na göre değerlerdirildi. Hastaların %70.6 sında harris kalça skalasına göre başarılı sonuç alındı(ölen hastalar değerlendirme dışı tutuldu). Stabil intertrokanterik kırıklarda DHS'nin sonuçlarının iyi olduğuna; instabil kırıklarda PFN'nin sonuçlarının iyi olduğuna karar verdik. PFN'nin anatomiye ve biyomekaniğe daha uygun olması sebebiyle instabil parçalı kırıklardada güvenilir bir şekilde kullanılabileceğini; bu instabil parçalı kırıkların tedavi yöntemlerinden biri olan artroplasti seçeneğini bu kırıklarda alternatif bir tedavi yöntemine dönüştürmesi sebebiyle her nekadar DHS'ye oranla pahalı bir implant ve tedavi seçeneği olarak görülsede hastaneye ve kurumlara maliyeti daha düşük bir tedavi seçeneği olduğuna karar verdik. PFN uygulanan hastaların DHS uygulanan hastalara göre hastahanede yatış sürelerinin kısa; tedavi ve bakım masraflarının daha düşük olduğunu gördük. PFN uygulanan hastalarda ortalama yaşın daha ileri, kırık tiplerinin daha parçalı ve instabil, ortalama takip sürelerinin daha kısa olmasına rağmen; harris kalça skalası, jergesen fonksiyonel skala ve VAS skorlarının anlamlılık göstermeyecek kadar DHS uygulanan hastaların skorlarına yakın olduğunu gördük.100 patients operated due to femur trochanteric section fracture between the dates of May-2009 and December 2012 at Pamukkale University Hospital Orthopedics and Traumatology Clinic were retrospectively evaluated. All the controls were made in our clinic. 55 of the patients were female and 45 were male. 80 % of the patients had low-energy trauma and 20 of them had high-energy trauma. Our patients were operated within 2.8 days (between 1st -7th days) in average, after their application. Our average length of follow-up is 21.55 (6-49) months. Patients were evaluated according to the postoperative "modified Harris hip scale" and "Jergesen functional scale". Within the 70.6 % of the patients, a successful outcome was obtained via harris hip scale (deceased patients were left out of evaluation). We have decided that DHS has better results in stable intertrochanteric fractures and PFN provides better results in unstable fractures. We have decided that; hence the PFN is more suitable to anatomy and biomechanics, it's more safe to use on unstable segmental fractures; and as it transforms arthroplasty 'which is a treatment method for these unstable segmental fractures' into an alternative treatment method, and notwithstanding that it seems a more expensive implant and treatment option, it's a cost-efficient treatment method for the hospital and other institutions. We have observed that the duration of hospitalization of the patients which PFN is applied instead of DHS, are shorter, treatment and nursing expenses are lower. Amongst the PFN applied patients, despite the fact that median age is higher, fracture types are much more segmental, and their average length of follow-up is shorter; we have observed that harris hip scale, jergesen functional scale and VAS scores are very close to the scores of patients, without any significance, which DHS is applied