Sensortechnologie en duurzame inzetbaarheid

Deze presentatie gaat over een onderzoeksproject van het Kenniscentrum Arbeid van de Hanzehogeschool Groningen waarin het effect van de inzet van sensortechnologie op duurzame inzetbaarheid van medewerkers van een klein bedrijf is onderzocht. Om de duurzame inzetbaarheid van werknemers te optimaliseren is het van belang dat werkgevers erop gericht zijn om de gezondheid van hun werknemers zoveel mogelijk te optimaliseren. Op basis van de self-determination theory (SDT) en de goal-setting theory (GST) is beargumenteerd dat sensortechnologie gevoelens van competentie en autonomie als het gaat om het kunnen beïnvloeden van de eigen gezondheid kan verhogen, alsmede een positief effect kan hebben op doelgedrag (‘meer gezond gedrag’) door de feedback die een sensor op een bepaald gezondheidsdomein oplevert. Onder de 12 deelnemers aan dit onderzoek, op een na werkzaam bij het bedrijf Museumtechnische Werken in Groningen, bleek dat het gebruik van een sensor, gericht op fysieke activiteit, stress en/of slaap, gedurende drie maanden positieve effecten had op functionele status, welzijn, fysieke gezondheid en psychische gezondheid (domeinen SF-12). Ook rapporteerden de (grote) tevredenheid over de sensor en het effect dat die had gehad op hun gezondheidsgedrag. De begeleiding door een coach werd als belangrijk geacht om gevoelens van autonomie en verbondenheid te verhogen (zie SDT), alsmede om uitdagende, realistische doelen te stellen (GST). Voor de deelnemers was het waarborgen van hun privacy, met name ten opzichte van hun werkgever, daarbij een belangrijke randvoorwaarde. Uiteindelijk leidde dit onderzoeksproject tot de formulering van een aantal factoren rondom de eigenschappen van de sensoren, de coaching, de informatievoorziening en de rol van het management die tezamen het succes bepalen van de inzet van sensortechnologie als middel om duurzame inzetbaarheid van werknemers te verhogen