Woudseweg 178 te Schipluiden, gemeente Midden-Delfland: Een bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek in de vorm van een verkennend booronderzoek

ADC ArcheoProjecten heeft in maart 2018 een bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek uitgevoerd op de locatie Woudseweg 178 te Schipluiden, gemeente Midden-Delfland. De aanleiding van het onderzoek is de voorgenomen bouw van een mestopslag in de vorm van een ‘Flexobassin’. Op basis van het bureauonderzoek werden archeologische resten verwacht op twee niveaus. Gedurende het Midden-Neolithicum zijn tijdens zee-inbraken enkele geulen gevormd. Mogelijk waren de oeverzones van de actieve kreken en de kreekruggen geschikt voor bewoning. Over de exacte ligging van deze kreken zijn weinig gegevens bekend, maar op basis van geologische boringen van het DINO-loket leek in of nabij het plangebied een restgeul uit deze periode aanwezig, op ca. 2,5 m -mv. Vandaar dat archeologische resten uit het Midden- en Laat- Neolithicum in de top van de oever- en geulafzettingen verwacht werden. Vanaf het Laat- Neolithicum tot ca. 300 v. Chr. lag het plangebied vermoedelijk in een moerasgebied waarin zich een dik pakket veen vormde. In deze periode vond bewoning plaats op het veen, maar dit bleef hoofdzakelijk beperkt tot de zones direct langs de geulen waar het veenoppervlak voldoende ontwaterd was. Het plangebied was vermoedelijk niet geschikt voor bewoning. Bovendien zullen eventuele vindplaatsen op het veen grotendeels geërodeerd zijn als gevolg van latere zeeinbraken. In de Ijzertijd raakte de Gantel actief en stroomde een zijtak van deze geul vermoedelijk door het plangebied. Nadat deze geul verland was, rond 100 n. Chr., lagen de afzettingen relatief hoog in het landschap, waardoor deze een gunstige vestigingslocatie vormde. Vandaar dat in het plangebied nederzettingsresten verwacht werden uit de Romeinse tijd. Na de Romeinse tijd vond ontvolking plaats en trad weer vernatting op. De omgeving van het plangebied werd vrijwel onbewoonbaar tot in de Late Middeleeuwen en er werden dan ook geen resten verwacht uit deze periode. Op het geraadpleegde kaartmateriaal zijn geen aanwijzingen voor bewoning in het plangebied aangetroffen. Verwacht werd dat het plangebied gedurende de Late Middeleeuwen en Nieuwe tijd overwegend in gebruik is geweest als weiland. Archeologische resten uit deze perioden werden daarom niet verwacht. Teneinde deze verwachting te toetsen en aan te vullen is in het plangebied een verkennend booronderzoek uitgevoerd. Hierbij zijn dieper dan 325 cm –mv afzettingen aangetroffen van de verwachte getijdekreek uit het Neolithicum (Formatie van Naaldwijk, Wormer Laagpakket). De afzettingen bestaan overwegend uit matig siltig, kalkrijk zand met enkele kleilagen. De bovenste 15 cm hiervan bestaat uit matig siltige kalkloze klei met laagjes kalkrijk zand. Deze laag is vermoedelijk tijdens de verlandingsfase gevormd. Er is in de top van deze geulafzettingen geen vegetatiehorizont of ontkalkt niveau aangetroffen. Vermoedelijk hebben de geulafzettingen daarom niet lang aan de oppervlakte gelegen en zijn ze al snel bedekt geraakt met een veenpakket (Formatie van Nieuwkoop, Hollandveen Laagpakket). De archeologische verwachting op dit niveau kan daarom bijgesteld worden naar laag. Van het genoemde veenpakket resteert nog slechts de onderste 15 cm. Aangenomen wordt dat het overige deel is geërodeerd door de Gantel. De bovenliggende afzettingen van de Gantel bestaan uit een sterk gelaagd pakket matig tot uiterst siltige, kalkrijke klei (Gantel Laag, Formatie van Naaldwijk, Walcheren Laagpakket). De bovenste 90 tot 140 cm van deze afzettingen is verstoord, vermoedelijk door diepploegen. Een eventueel archeologisch niveau zal daarom niet meer intact aanwezig zijn. Vandaar dat ook de verwachting voor de Gantel-afzettingen kan worden bijgesteld naar laag