From Rome to Constantinople: Antiquarian echoes of cultural trauma in the sixth century

Deze dissertatie handelt over de culturele betekenis van het fenomeen antiquarianisme in de zesde eeuw n.C. Het fenomeen antiquarianisme bleek, mits een beredeneerde herdefinitie, een nuttig instrument voor de analyse van de omgang met het verleden in de late oudheid. In de zesde eeuw n.C. wordt antiquarianisme als een tekstuele houding ten opzichte van het verre verleden actief aangewend om te debatteren over en in het reine te komen met ongemakkelijke maatschappelijke veranderingen, zoals de transfer van macht en prestige van Rome naar Constantinopel. Deze transfer was in zesde-eeuws Constantinopel het onderwerp van een debat waaraan een omvangrijk netwerk van geschoolde bureaucraten deelnam. Dit netwerk oversteeg deels de politieke, sociale en linguïstische barrières van de periode. Antiquarianisme behoorde tot het gedeelde instrumentarium van dit netwerk om impliciet met elkaar en met de keizerlijke overheid in debat te gaan over de rol van Rome en Constantinopel. Het gemeenschappelijke antiquarisch materiaal werd door zesde-eeuwse auteurs teven gebruikt om verschillende standpunten in te nemen in dit debat. De antiquarische auteurs trachtten Rome als zingevend kader voor historiografie deels te vervangen door de eigen thuisregio, het eigen administratief departement, en de persoonlijke levenssfeer