Ortaokul Öğrencilerinin Konuşma Kaygıları ve Akademik Özyeterlik İnançlarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi

Bu çalışmanın amacı; ortaokul öğrencilerinin konuşma kaygıları ve akademik özyeterliklerinin cinsiyet, sınıf, anne ve baba eğitim durumları değişkenlerine göre incelenmesi ve öğrencilerin konuşma kaygıları ile akademik özyeterlikleri arasındaki ilişkinin belirlenmesidir. Araştırmaya ilişkin verilerin elde edilmesi için tarama modelleri arasında bulunan basit seçkisiz örnekleme yöntemi tercih edilmiştir. Araştırmaya dâhil edilen örneklem grubunu 2016-2017 eğitim-öğretim yılı bahar döneminde Sivas il merkezinde, bulundukları eğitim bölgelerine dikkat edilerek seçilmiş 10 farklı ortaokulda eğitim görmekte olan 200 kız, 286 erkek olmak üzere toplamda 486 öğrenci oluşturmaktadır. Öğrencilerin konuşmaya yönelik yaşadıkları kaygı durumlarının belirlenmesi için Sevim (2012) tarafından geliştirilen “Konuşma Kaygısı Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçeğin konuşmacı odaklı kaygı, çevre odaklı kaygı ve konuşma psikolojisi olarak üç alt boyutu bulunmaktadır. Ölçeğin toplam güvenirliği .91 olarak belirlenmiştir. Bu araştırmada; öğrencilerin özyeterliklerini belirlemek amacıyla Muris (2001) tarafından geliştirilen “Çocuklar İçin Öz-yeterlik Ölçeği”nin alt boyutlarından olan “Akademik Özyeterlik Alt Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçeğin Türkçeye uyarlamasını Telef ve Karaca (2012) yapmış ve ölçeğin akademik özyeterlik alt boyutunun güvenirliği .84 olarak; bu çalışmada ise .79 olarak bulunmuştur. Araştırmada elde edilen verilerin analizi için aritmetik ortalama, yüzde, T-testi, Anova, LSD ve Pearson Korelasyon Katsayısı analiz teknikleri kullanılmıştır. Öğrencilerin, konuşma kaygı ve akademik özyeterlik puanlarının cinsiyet, sınıf, anne ve baba eğitim durumu değişkenlerine göre anlamlı bir şekilde farklılık gösterdiği tespit edilmiştir. Öğrencilerin konuşma kaygısı ve akademik özyeterlik puanlarının korelasyon sonuçlarına göre aralarında orta düzeyde bir ilişkinin (-.49) olduğu belirlenmiştir