Kopuły historyczne a metody konserwacji drewna

W artykule zestawiono różne rozwiązania systemów konstrukcyjnych historycznych kopuł z drewna litego układając je w typologiczny szereg obejmujący kopuły o rozpiętości od kilku do 67,0 metrów średnicy rzutu poziomego. Wiele z nich uległo zniszczeniu w pożarach wywołanych wojnami lub przez ludzką ignorancję. O trwałości drewna w konstrukcji decydują również metody konserwacji, w które coraz częściej wkraczają współczesne materiały i technologie. Wykorzystując analogię budowy drewna do kompozytów włóknistych omówiono zmniejszenie nośności ściskanych prętów z drewna z powodu uszkodzenia komórek miękiszowych (jako lepko-sprężystej matrycy) na skutek zastosowania niewłaściwych metod i preparatów w konserwacji. Sformułowano kryterium wyboru materiałów termoizolacyjnych wbudowywanych w bliskim sąsiedztwie drewna. Zarekomendowano materiały o stałym współczynniku  w przedziale naturalnych zmian wilgotności stropów i dachów. Materiały o pełnych, nie nasiąkliwych włóknach, takie jak wełna mineralna i wata szklana nie spełniają tego kryterium