Dostępność transportowa w wybranych krajach Unii Europejskiej

Rozwój infrastruktury transportu oraz wzrost sprawności obsługi transportowej jest jednym z istotnych czynników wzrostu gospodarczego. Infrastruktura transportu posiada charakter majątku narodowego, a jej dostępność i sprawność warunkuje rozwój każdego obszaru poprzez działalność społeczno-gospodarczą, nowe rozwiązania, kompatybilność czy interoperacyjność, a także zapewnia bardziej trwałe podstawy osiągania przewagi konkurencyjnej. Dostępność transportowa wpływa na relatywne korzyści danego regionu związane z podejmowanymi decyzjami lokalizacyjnymi inwestycji. Dostępność można badać przy zastosowaniu wielu wskaźników, między innymi jako: dostępność mierzona wyposażeniem infrastrukturalnym, dostępność mierzona odległością, dostępność kumulatywna (izochronowa), dostępność spersonifikowana, dostępność potencjałowa. Głównym celem dysertacji była analiza różnic oraz podobieństw dostępności transportowej – mierzonej wyposażeniem infrastrukturalnym – w wybranych krajach Unii Europejskiej (UE) w latach 2005–2013. W pracy dokonano syntetycznej prezentacji możliwości zastosowania różnych metod służących ocenie dostępności transportowej. Przeprowadzone w dysertacji badania uwzględniające aspekty przestrzenne pozwoliły na zidentyfikowanie klastrów grupujących kraje i regiony UE o podobnym poziomie dostępności transportowej. Model efektywności Data Envelopment Analysis, posłużył do oceny poziomu dostępności transportowej, którego przedmiotem analizy była ocena efektywności, z jaką dana gospodarka transformuje posiadane nakłady na wyniki w zakresie dostępności transportowej. Szczegółowe rezultaty badań mogą pomóc w planowaniu działań koniecznych dla poprawy dostępności transportowej w analizowanych krajach UE