Das Sanktuarium des « Établissement des Poseidoniastes de Bérytos » in Delos. Zur Baugeschichte eines griechischen Vereinsheiligtums

Η ιστορία του Ιδρύματος των Ποσειδωνιαστών της Βηρυτού στη Δήλο συνεχίζει να προκαλεί συζητήσεις κυρίως σχετικά με τον αριθμό και την ακολουθία των φάσεων του, καθώς και με τη λειτουργία των τεσσάρων cellae. H συγγραφέας επανεξετάζει το κτήριο και προτείνει μια νέα ανάγνωση της ιστορίας της κατασκευής του. Σύμφωνα με αυτήν, κατά την επέκταση του ιερού στη δεύτερη οικοδομική φάση, καμία από τις αίθουσες της πρώτης φάσης, δηλαδή δύο cellae για τους πατρώους θεούς του συλλόγου και ένα δευτερεύον δωμάτιο, δεν έμεινε αναλλοίωτη. Τρεις από τις αίθουσες του νέου ιερού στέγαζαν τη λατρεία της Ρώμης και των πατρώων θεών, ενώ η τέταρτη είχε δευτερεύουσα χρήση (σκευοφυλάκιο). Στη συνέχεια οι τέσσερις αίθουσες μετασκευάστηκαν για δεύτερη φορά: ανανέωση των δαπέδων, των βάσεων των αγαλμάτων και των λατρευτικών εικόνων. Είναι πλέον βέβαιο ότι το άγαλμα της θεάς Ρώμης και η βάση του δεν στήθηκαν στην αρχική celL· αλλά μόνο σε εκείνη της τρίτης φάσης. Αντίθετα με την ισχύουσα άποψη, δεν μπορεί να αποδειχτεί ότι η βάση και το άγαλμα — των οποίων προτείνεται εδώ μια νέα αναπαράσταση — καταστράφηκαν (το 88 π.Χ. από τα αντιρωμαϊκά στρατεύματα του Μιθριδάτη) αλλά ούτε και ότι επισκευάστηκαν.The history of the sanctuary of the « Institution ofthe Poseidoniasts of Berytos » on Delos continues to be the subject of discussion, notably concerning the number and succession of the phases, as well as the function of the four cellae. The author, as the result of a reexamination of the building, proposes a new reading of the history of the construction. Thus, at the time of the enlargement of the sanctuary in the second phase, none of the rooms of the first phase, namely two cellae for the theoi patroi of the association and an ancillary room, remained unchanged. Three rooms in the new sanctuary housed the cult of Roma and the theoi patroi, the fourth serving as an ancillary room (« sacristy »). The four rooms underwent a second transformation: renewal of the paving, statue bases and cult images. It is now certain that the statue of Roma and its base were not erected in the original cella, but only in the third phase. The author also proposes a new reconstruction of the Roma base. Contrary to present opinion, it is not possible to prove either the destruction of the base and statue of Roma (in 88 BC by the anti-Roman troops of Mithridates), or their repair.L'histoire du sanctuaire de l'« Établissement des Poseidoniastes de Bérytos » à Délos continue de faire l'objet de discussions, notamment à propos du nombre et de la succession des phases, ainsi que de la fonction des quatre celhe. L'auteur, à la faveur d'un réexamen du bâtiment, propose une nouvelle lecture de l'histoire de la construction. Ainsi, lors de l'agrandissement du sanctuaire dans la deuxième phase, aucune des pièces de la première phase, à savoir deux cellae pour les theoi patrioi de l'association et une pièce secondaire, n'est demeurée inchangée. Trois pièces du nouveau sanctuaire abritaient le culte de la déesse Rome et des theoi patrioi, la quatrième faisant office de pièce secondaire (« sacristie »). Les quatre pièces ont subi une deuxième transformation : renouvellement des pavements, des bases des statues et des images de culte. Il est désormais certain que la statue de Rome et sa base n'ont pas été dressées dans la cella originelle, mais seulement dans celle de la troi- sième phase. Contrairement à l'opinion en vigueur jusqu'à présent, on ne peut pas prouver que la statue et sa base — dont on propose ici une nouvelle reconstitution — furent détruites (en 88 av. J.-C. par les troupes de Mithridate hostiles à Rome), ni qu'elles furent réparées.Trümper Monika. Das Sanktuarium des « Établissement des Poseidoniastes de Bérytos » in Delos. Zur Baugeschichte eines griechischen Vereinsheiligtums. In: Bulletin de correspondance hellénique. Volume 126, livraison 1, 2002. pp. 265-330