Deliaca ( V )

— 39. Ό Πυθαγόρας, « Δήλιος ψαρᾶς » (Διογ. Λαερτ., VIII, 5). Ό Πυθαγόρας ὑπῆρξε σέ προγενέστερη ζωή « Δήλιος ἁλιεύς » · αὐτή ἡ ἐκφραση πρέπει νά παραβληθεῖ μέ τό « Δήλιος Κυρτεύς » καί « Δήλιος κολυμβητής » πού σημαίνουν χωρίς ἄλλο τούς ψαράδες τῆς πορφύρας. — 40. Δηλιακές εἰδικότητες. Ή χοροστατική. Μιά ἀπό αὐτές εἶναι καί ἡ τέχνη τοῦ σχηματισμοῦ τῶν χορῶν. Στίς μαρτυρίες τῶν κειμένων μπορεῖ νά προστεθεῖ καί ἕνα χορίο τοῦ ρήτορα Μενάνδρου. — 41. Εὐνοῦχοι καί καπόνια. Τό « Deliaci manu recisi » (Πετρόνιος, Sal. 23) ἀποδίδεται συνήθως στίς γαλλικές μεταφράσεις μέ τή λέξη «εὐνοῦχοι». Πρόκειται πράγματι γιά καπόνια : πολλά λατινικά κείμενα μαρτυροῦν ὅτι τά πουλερικά τῆς Δήλου ἦταν διάσημα. — 42. Οἱ φώκιες τῆς Δήλου. 'Αναφέροντας τή γέννηση φωκιῶν στή Δήλο, ό Καλλίμαχος (Δηλ. "Υμνος 242-43) ἀναφέρεται σέ ἕνα ζωολογικό φαινόμενο πού παρατηρεῖται ἀκόμη σήμερα καί πού ἀντιστοιχεί ἐπίσης στή μαρτυρία τοῦ 'Ομηρικοῦ Ὕμνου στόν 'Απόλλωνα. Δυνατή συσχέτιση τοῦ ὀνόματος Ψαμάθη, μητέρα τοῦ Φώκου, καί δυό ὀνόματα τοῦ νησιοῦ τῆς Εκάτης, Ταμμητίχη καί Ψαμίτη. — 43. Ή προσωποποίηση τῆς Δήλου καί ἡ πυξίδα τῆς Σπίνας : ἀντίκρουση τῆς ἐρμηνείας τοῦ Η. Gallet de Santerre. Δέν ὑπάρχει λόγος νά ἑρμηνευθεί ἡ σκηνή μέ πυθικό-δηλιακό συγκρητισμό. — 44. "Η 'Αγορά τῶν 'Ιταλῶν υπήρξε ἀγορά σκλάζων ; Νέα ἀντίκρουση τῆς θεωρίας πού θέλει τήν .'Αγορά τών 'Ιταλών, αγορά σκλάβων. — 45. Ή διάταξη καί η ζωή της πόλης τῆς Δήλου. Κριτική τοῦ βιβλίου τοῦ Αλ. Παπαγεωργίου-Βενέτα : τά προβλήματα κακῶς ἀντιγράφονται πάνωστά προβλήματα σύγχρονων πόλεων καί τά δεδομένα πού χρησιμοποιοῦνται εἶναι συχνά ἁπλές ἐπινοήσεις. — 46. Λίθοι γιά ἀκόνισμα ; 'Οκτώ πράσινοι λίθοι, πολύ σκληροί, πού βρέθηκαν στή συνοικία τοῦ Θεάτρου μπορεῖ νά ἐχρησιμοποιουντο γιά ἀκόνισμα.39. Pythagore, ci-devant « pêcheur délien ». Selon Diogène Laërce, VIII, 5, Pythagore, dans une des vies précédentes, avait été Δήλιος άλιεύς ; cette expression est à rapprocher de Δήλιος κυρτεύς et de Δήλιος κολυμβητής qui désignent sans doute des pêcheurs de pourpre. — 40. Spécialités détiennes. La chor asiatique. Parmi les spécialités déliennes compte l'art de former les chœurs ; aux textes qui en attestent, ajouter un passage de Ménandre le Rhéteur. — 41. Eunuques et chapons. Dans Pétrone, Sal., 23, les traductions françaises rendent ordinairement Deliaci manu recisi par eunuques. Il s'agit, en fait, de chapons : plusieurs textes latins témoignent que la volaille était une célébrité de Délos. — 42. Les phoques de Délos. En évoquant la naissance de phoques à Délos, Gallimaque, H. à Délos, 242-243, se réfère à une réalité zoologique encore observable aujourd'hui et qui correspond aussi au témoignage de l'Hymne homér. à Apollon. Rapprochement possible entre le nom de Psamathé, mère de Phôkos, et deux noms de l'Ile d'Hékate, Psammétiché et Psamité. — 43. L'image de Délos personnifiée et la pyxide de Spina. Réfutation de l'interprétation d'H. Gallet de Santerre : il n'y a pas de raison d'expliquer la scène par un effort de syncrétisme pythico-délien. — 44. L'Agora des Italiens était-elle un marché aux esclaves? Nouvelle réfutation de la thèse qui fait de l'Agora des Italiens un marché aux esclaves. — 45. « La structure et la vie urbaine de Délos ». Critique du livre d'Al. Papageorgiou-Venetas : la problématique est indûment calquée sur celle des villes contemporaines et les données utilisées sont trop souvent simplement inventées. — 46. Queux? Huit blocs de pierre verte très dure trouvés dans le Quartier du théâtre pourraient être des « queux » à aiguiser.Bruneau Philippe. Deliaca ( V ). In: Bulletin de correspondance hellénique. Volume 109, livraison 1, 1985. pp. 545-567