The effects of exposure to environmental chemicals on child development

Verschillende chemische verbindingen worden slecht afgebroken en komen terecht in de voedselketen. Eén groep van deze stoffen zijn polychloorbifenylen (PCB’s), o.a. gebruikt als weekmakers in plastics. Ondanks dat de stoffen verboden zijn sinds 1985 waren ze 17 jaar later nog meetbaar in alle zwangere vrouwen in onze studie. Het doel van dit proefschrift was om te bepalen of blootstelling aan PCB's en soortgelijke omgevingsstoffen tijdens de zwangerschap invloed heeft op de neurologische en hormonale ontwikkeling tot in de puberteit. Uit onze studie, waaraan gezonde moeder-kind paren deelnamen, blijkt dat hogere blootstelling aan omgevingsstoffen gerelateerd was aan minder goede motoriek op de leeftijd van 3 maanden. Op de leeftijd van 3, 18 en 30 maanden werden zowel negatieve als positieve effecten gevonden op de neurologische ontwikkeling. Blootstelling aan omgevingsstoffen bleek ook zowel positief als negatief gerelateerd aan motorische en cognitieve uitkomsten tijdens de puberteit, alhoewel niet resulterend in een afwijkende ontwikkeling. Tevens vonden we dat PCB’s de schildklierhormoon stofwisseling, belangrijk voor een goede hersenontwikkeling, kunnen beïnvloeden tijdens het foetale leven. Eén van de belangrijkste bevindingen van ons onderzoek is dat hogere blootstelling aan PCB’s tijdens de zwangerschap was gerelateerd aan een meer gevorderde puberteitsontwikkeling bij zowel jongens als meisjes. Er is steeds meer bewijs dat nieuwe chemische verbindingen, zoals bisphenol A (BPA), ook hormoonverstorende effecten hebben. Onze bevinding dat relatief lage blootstelling aan omgevingsstoffen ontwikkelingsuitkomsten 13 tot 15 jaar later kan beïnvloeden onderstreept het belang van uiterste voorzichtigheid bij het gebruik van bestaande chemicaliën en bij de introductie van nieuwe stoffen