Resistance, Disruption and Belonging: Electronic Video in Three Amateur Modes

Dit proefschrift keert terug naar de tijd voorafgaand aan de explosieve groei van YouTube in de eenentwintigste eeuw. Met de geleidelijke introductie van video als consumentenelektronica vanaf het midden van de jaren zestig van de vorige eeuw, begon een periode van enkele decennia waarin de komst van het nieuwe medium voor de alledaagse gebruiker met hooggespannen verwachtingen van participatie en mediademocratisering omgeven werd. Dit tijdvak is grotendeels onderbelicht gebleven in de Nederlandse mediageschiedschrijving. Door deze lacune op te vullen komt aan het licht dat video langdurig de populaire verbeelding in haar greep hield. Door veelsoortige en soms vergeten bronnen uit zowel officiële als privé-archieven te bestuderen komt een beeld naar voren van een roerige tijd waarin video op vele verschillende manieren begrepen werd. Aan de hand van drie casussen van specifieke historische media-amateurs wordt inzichtelijk dat video grote betekenis had in termen van “verzet,” “verstoring” en “verbintenis.” Achtereenvolgens voert het proefschrift langs een idealistisch videocollectief uit Den Haag, een behoudende amateurfilmclub uit Groningen en een Nederlands expatgezin in het Midden-Oosten. Waar het idealistische collectief video opeiste om sociaalpolitieke verandering af te dwingen en ondervertegenwoordigden een stem te geven, werd het gebruik van video in de amateurfilmclub als een gevaarlijke verstoring van de gekoesterde hobby en de gemeenschapszin bezien. Voor het expatgezin daarentegen bood video vele nieuwe mogelijkheden om in beeld en geluid de dynamiek van de familie vast te leggen tegen de achtergrond van een vreemde omgeving die een tijdelijk nieuw thuis werd