Ander leiderschap van corporaties

In dit artikel constateren we dat woningcorporaties in een penibele situatie terechtgekomen zijn. Hoe verdienstelijk ook veel corporaties lokaal presteren, het imago van de sector is donkergekleurd. De incidenten trekken veel publieke aandacht en vormen een gemakkelijke bevestiging voor de veronderstelling dat corporaties hun zaken zelf niet op orde kunnen houden. De maatregelen van de EU en de nieuwe regering beperken de beleidsmatige en financiële speelruimte van corporaties, terwijl er tegelijkertijd meer van corporaties verwacht wordt. Is er een uitweg uit deze penibele situatie, of beter nog, is er een positief perspectief te schetsen?We denken dat corporaties het moment kunnen aangrijpen om zelf hun effectiviteit en efficiëntie op te voeren. Ze kunnen daarmee bewijzen dat ze op een stabiele manier maatschappelijke meerwaarde leveren, onmisbaar voor de kwaliteit van het wonen en de leefbaarheid van woongebieden. Het geschetste perspectief in dit artikel is een persoonlijke visie van twee praktijkmensen die elk een proefschrift geschreven hebben over woningcorporaties, de een aan het begin van de verzelfstandiging (Gerrichhauzen 1990), de ander op het huidige keerpunt (Koolma 2008)