Een ongemakkelijke waarheid. Familie en (hulp bij) zelfdoding in One True Thing.

De film One True Thing lijkt op narratieve wijze te suggereren dat voor situaties waarin een terminale patiënt zich niet langer de persoon voelt die hij of zij ooit was en daarom een versnelde dood verlangt, palliatieve zorg geen oplossing heeft. De film laat zien dat in dergelijke gevallen de verantwoordelijkheid voor het gewenste sterven - althans in de VS - in eerste instantie bij de patiënt zelf, maar in tweede instantie ook bij de familie (en/of andere naasten) komt te liggen, simpelweg omdat zorgverleners de verantwoordelijkheid hiervoor niet straffeloos kúnnen nemen - ook al zijn er in de praktijk natuurlijk altijd artsen en verpleegkundigen te vinden die dit soms, op heimelijke wijze, toch doen. One True Thing onderstreept zodoende op wel erg navrante wijze het belang van de familie in levenseindezorg, maar roept tegelijkertijd de - buitengewoon ongemakkelijke - vraag op of deze stand van zaken te verdedigen is