Obraz zagrożeń w polskiej świadomości społecznej w świetle krytycznej teorii bezpieczeństwa

Polish security as a subject and object of public discourse is typically reduced to the military security of the state. Research has indicated, however, that a majority of Poles have a different approach to security (primarily caring for their well-being and social matters within their immediate surroundings), which actually conforms to the system of private and collective values. This paper illustrates the extent to which the way the ordinary people understand security differs from the official language employed by generals, politicians and other experts. The analysis of selected samples of the official security discourse conducted in this paper leads to the conclusion that this discourse uses three different language variations producing fundamental communications obstacles. These variants include the dominant jargon of professional officers in command and officers-instructors, an administrative and official language and an abstract language of academic experts who examine international relations. The paper is written from the point of view of critical security theory and is based on the results of representative surveys of Poles.Jako przedmiot i temat publicznego dyskursu bezpieczeństwo Polaków zwykle jest zredukowane do bezpieczeństwa militarnego państwa. Tymczasem badania pokazują, że większość z nas myśli o bezpieczeństwie inaczej (troszcząc się głównie o swój byt i sprawy socjalne w kontekście bliskiego otoczenia), zgodnie zresztą z podzielanym systemem wartości prywatnych i zbiorowych. Artykuł ilustruje, jak bardzo sposób rozumienia bezpieczeństwa przez zwykłych ludzi odbiega od oficjalnego języka, którym posługują się generałowie, politycy i inni eksperci. Przeprowadzona analiza wybranych przykładów oficjalnego dyskursu o bezpieczeństwie prowadzi do wniosku, że składają się nań trzy składowe odmiany języka, przyczyniające się do zasadniczych problemów komunikacyjnych. Są to: dominujący żargon środowiska zawodowego oficerów-dowódców i oficerów-pedagogów, odmiana języka administracyjno urzędowego oraz abstrakcyjny język akademickich ekspertów badających stosunki międzynarodowe. Artykuł napisany jest z perspektywy krytycznej teorii bezpieczeństwa i opiera się na danych pochodzących z reprezentatywnych dla ogółu Polaków badań społecznych