Dualizm na skraju załamania nerwowego. Medytacje o pierwszej filozofii jako zamysł zmysłowego doświadczenia abstrakcji

The text is a critique of the prevalent approach to Cartesianism and its stance towards sensuousness and matter, which is accused of being instrumental and reductive. The author’s aim is to surpass the binary opposition of sensuousness and abstraction, which constitutes the basis for this approach. To that end, Cartesian Meditations are analyzed in the context of the general crisis of experience which affected the Baroque era. Cartesian doubt transforms this sense of crisis into a method, systematically inflating subjective uncertainty. Referring to the baroque technique of anamorphosis, the text demonstrates that the critical uncertainty does not disappear with the introduction of cogito, but is transformed into the basis for the newly constructed rationality. This transformation is based on the relation between formal arbitrariness of Cartesian dualism and the metaphysical arbitrariness of absolute caprice, personified by the figure of the malicious demon. It is as this anamorphic transfiguration that the sensuousness of Cartesian rationality is constituted – and the text systematically traces Cartesian argument in this respect.Tekst poddaje krytyce, zwyczajowe we współczesnej humanistyce, oskarżenie Kartezjusza o instrumentalizację i uprzedmiotowienie zmysłowości i materii. Autorka koncentruje się na przezwyciężeniu binarnej opozycji pomiędzy zmysłowością i abstrakcją, która stanowi podstawę tego oskarżenia. Tekst Medytacji jest analizowany w kontekście barokowego kryzysu doświadczenia i towarzyszącego mu niepokoju, który kartezjańskie wątpienie przekształca w metodę. Odwołując się do barokowej kategorii anamorfozy, tekst pokazuje, iż metodologizacja ta nie prowadzi do prostego przezwyciężenia stanu kryzysu przez pewność cogito, ale do jego przekształcenia w podstawę pewności. Przekształcenie to oparte jest na relacji pomiędzy formalną arbitralnością relacji dualizmu a metafizyczną arbitralnością kaprysu, którą ucieleśnia figura złośliwego geniusza. Tekst poświęcony jest analizie tego przekształcenia, w procesie którego wytwarza się zmysłowość kartezjańskiej racjonalności, abstrakcja jako materialna forma doświadczenia