Penguasaan Lisan Bahasa Melayu Dalam Kalangan Kanak-Kanak Prasekolah di Singapura

Kanak-kanak Melayu di Singapura mempunyai masalah berkomunikasi (bertutur) dalam bahasa ibunda dengan baik. Kecenderungan ini amat membimbangkan kerana kanak-kanak perlu berkomunikasi untuk menyampaikan hajat dan fikiran. Lebih-lebih lagi apabila terdapat bukti dari sebuah tinjauan demografik yang menyatakan penggunaan bahasa ibunda dalam keluarga orang Melayu kian merosot setiap tahun. Memandangkan betapa pentingnya penakatan bahasa Melayu di negara ini, penyelidik rasa terpanggil untuk menyelidiki bidang ini. Sebanyak 46 orang kanak-kanak, iaitu 22 perempuan dan 24 lelaki dari tiga golongan status sosioekonomi keluarga telah dikenal pasti untuk menjalani penyelidikan. Kajian berdasarkan teori mentalis ini akan dibincangkan melalui dua kaedah, iaitu kualitatif dan kuantitatif. Semua data ujaran,perbendaharaan kata, temu bual dan bercerita akan dirakamkan dan ditranskripsikan sementara data tinjauan borang soal selidik juga akan dianalisis dengan menggunakan pengiraan kekerapan, peratusan atau min markah. Dapatan kajian menunjukkan responden kerap menggunakan ayat penyata (56.2%) berbanding dengan ayat-ayat- tanya (8%), ayat seruan (11%), ayat perintah (5%) dan ayat majmuk (14%). Hasil kajian menunjukkan terdapat korelasi yang tinggi dalam pencapaian ayat-ayat penyata dengan jumlah ayat yang dibina walaupun tidak terdapat kesan yang signifikan dalam binaan ayat seruan dan ayat perintah. Terdapat korelasi yang signifikan juga antara faktor-faktor ekstralinguistik dengan penguasaan ayat kanak-kanak pada aras keertian p<0.01. Hasil kajian juga menunjukkan wujudnya hubungan yang sederhana, dan positif antara ayat majmuk dengan jumlah ayat yang dihasilkan dengan nilai r = 0.640 pada aras p