Buğday-Un-Ekmek

Her öğün sofralarımızı şereflendiren, yokluğunda “aç kalktık” denen Ekmek Türk’ün ana gıdasıdır. Ne pişiren, nede yiyen memnundur Ekmekten. Niçin? Kabul etmek lazım ki, fırıncının değirmenlerden aldığı ekmeklik tahsis unu Standart değildir. Hele değirmencinin T.M. Ofisinden satın aldığı şehir ekmeklik buğdayı standart olma olasılığından tamamen mahrumdur. Demek ki ekmekte yenebilirlik asgari özelliğinin devamı için buğdayın standart olması elzemdir, şarttır. Bu standart buğday, ancak, ekmeklik vasıflarını da haiz olmalıdır. Bundan sonra unun gereğince öğütülmesi, gerekli teknik koşullarda imali ve ekmek haline dönüştürülmesidir. Yine kabul etmek lazım ki, fırınlarımızın bugünkü teknik imkanları, fırıncılarımızın teknik bilgiler yetersizdir. Aralarındaki aşırı rekabet, (ki bunda belediyelerimizin de rolü büyüktür) kıyasıya devam etmekte, hakları olan kar bakkal ve bayilere aktarılmaktadır. Ekmek kavgası için birbirinin kuyusu kazmakla uğraşan fırıncılar, yüksek ısı-çabuk devir ile ekmeği hamur bırakmakta ve daha bir takım nedenlerle Belediyecilerle köşe kapmaca oynamaktadırlar. Hiçbir temizlik kaidesine de uyulmaksızın Ekmek, vatandaşın sofrasına gelmektedir