بررسی ارتباط کیفیت زندگی سالمندان با افسردگی و سطح فعالیت فیزیکی روزانه در شهر تبریز

مقدمه و اهداف: سالمندی به عنوان یکی از حساسترین دوران زندگی، با تغییرات فیزیولوژیک همراه است. چالش اصلی قرن حاضر، زندگی با کیفیت بهتر است، از این رو تعیین فاکتورهای تاثیر گذار بر کیفیت زندگی سالمندان مهم می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط کیفیت زندگی سالمندان با افسردگی و سطح فعالیت فیزیکی روزانه در شهر تبریز در سال 1391 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی 184 سالمند (97 مرد و 87 زن) سنین 60 سال و بالاتر انجام شد. نمونه گیری بصورت تصادفی از میان سالمندان مراجعه کننده به مراکز روزانه نگهداری شهر تبریز انجام شد. از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی(World Health Organization Quality Of Life-BREF: WHOQOL-BREF) برای بررسی کیفیت زندگی، از پرسشنامه دو بخشی فعالیت فیزیکی با ابزار (Instrumental Activities of Daily Living: IADL) و بدون ابزار (Activities of Daily Living: ADL) برای تعیین سطح فعالیت فیزیکی و از پرسشنامه مقیاس افسردگی سالمندان (Geriatric Depression Scale: GDS)، برای سنجش میزان افسردگی استفاده شد. تحلیل رگرسیون چندگانه برای بررسی ارتباط کیفیت زندگی با متغیرهای فعالیت فیزیکی و مقیاس افسردگی بکار رفت. یافته ها: ارتباط مثبت معنی داری بین فعالیت روزانه با ابزار و بدون ابزار با متغیر کیفیت زندگی ارایه داد (به ترتیب426/0r=،001/0p < و 147/0 r=،041/ 0p=). همچنین ارتباط معکوس معنی داری بین متغیر GDS با کیفیت زندگی وجود داشت (013/0=p، 180/0- r=). نتیجه گیری: به دلیل اثرات مفید فعالیت فیزیکی در ارتقای کیفیت زندگی سالمندان، تشویق سالمندان برای شرکت در برنامه های ورزشی دسته جمعی و ارایه راهکارهایی در جهت ارتقای سایر ابعاد کیفیت زندگی پیشنهاد می شود