Depresyonda Dinî Ve Manevî Faktörler Araştırmaları Biraraya Getirme Ve Değerlendirme

Depresif semptomlar ve dinî/manevî pratikler tüm dünyada yaygındır, fakat bunların kesişim noktası genel ruh sağlığı uzmanlarının nispeten çok az ilgisini çekmektedir. Bu makale son elli yıl süresince (1962’den 2011’e kadar) dinî /manevî bağlanma (involvement)* ile depresif semptomlar ya da bozukluklar arasındaki ilişkileri inceleyen nicel araştırmaları gözden geçirmekte ve bir sentez yapmaktadır. Şu anda en azından 444 araştırma nicel olarak bu ilişkileri incelemiştir. Bunların % 60’ından fazlası, daha fazla dindar / manevî yaşantısı olanlarda daha az depresyon ve depresyondan daha hızlı bir şekilde iyileşmenin var olduğunu ya da dinî/manevî bir müdahaleye karşılık olarak depresyon şiddetinde bir azalma olduğunu ortaya koymaktadır. Buna karşılık araştırmaların sadece % 6’sı daha fazla depresyonu ortaya koymaktadır. Metodolojik olarak en titiz olan 178 araştırmadan 119’u (% 67), din / maneviyat ile depresyon arasında ters ilişki olduğunu ortaya çıkarmıştır. Dinî inançlar ve pratikler, insanlara stresli yaşam koşulları ile daha iyi başa çıkmada yardım edebilir, (hayatlarına) umut ve anlam verebilir ve destek verici bir toplulukla depresyonlu kimseleri çepeçevre kuşatabilir. Bununla birlikte bazı topluluklarda veya bireylerde dinî inançlar suçluluk duygusunu arttırabilir ve insanlar, dinî geleneklerindeki yüksek standartlara göre yaşamakta başarısız olduklarında cesaretsizliğe yol açabilir. Dinî / manevî faktörlerin depresyonu önlemedeki rolünü anlama, çözümü kolaylaştırma ya da daha fazla depresyona neden olma yönünde klinisyenlerin, bunun başlı başına hastalar için bir engel ya da kaynak olup olmadığını tespit etmelerine yardımcı olacaktı