Sıçanlarda elektrik akımına bağlı hipokampal hasarın stereolojik yöntemlerle değerlendirilmesi

Elektrik yaralanması, yalnızca küçük deri yanığı gibi minimal hasar ile sonuçlanabileceği gibi ciddi komplikasyonlar ve ölümle de sonuçlanabilir. Ölümle sonuçlanan olguların adli incelemesinde, akım izinin histopatolojisi, doku ve organlardaki makroskobik ve mikroskobik değişiklikler, akım izinde metalizasyonun saptanması tamda yardımcı olur. Ancak bununla birlikte pek çok olguda önemli dış ve iç muayene bulgularının bulunmadığı görülür. Yaşayan olgularda ise, progresif kognitif bozuklukları içeren nörolojik komplikasyonlar oluşabilmektedir. Bu çalışmada sıçanlarda oluşturulan elektrik yaralanmasında, stereolojik yöntemler kullanılarak hipokarnpus CAİ, CA2, CA3 alanları piramidal nöron sayısının saptanması ve elektrik akımı temas noktasının hipokampal hasarın oluşumu üzerine olan etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Sıçanlar kontrol grubu, elektrik akımı temas noktası sırt bölgesi olan grup ve elektrik akımı temas noktası temporal bölge olan grup olmak üzere üç gruba ayrılmıştır. Elektrik akımı uygulamasından üç gün sonra derin anestezi altoda kraniotomi yapılarak sıçanların beyinleri çıkarılmıştır. Kriyostat cihazında "Sistematik Rastgele Örnekleme Stratejisine" göre alman horizontal kesitler H&E ile boyanmıştır. Bu kesitlerde hipokampus CAİ, CA2, CA3 alanlarındaki toplam piramidal nöron sayıları "Optik Parçalama Yöntemi" ile hesaplanmıştır. Çalışmamızda elektrik akımı temas noktası temporal bölge olan grupta toplam hücre sayısının (187 448 ± 28 300,29), kontrol grubuna göre (242 141 ± 31 169,56) belirgin şekilde düşük olduğu görülmüştür (p= 0,013). Elektrik akımı temas noktası sırt bölgesi olan grupta da toplam hücre sayısı (193 388 ± 24 794,51) kontrol grubuna göre anlamlı biçimde azaldığı tespit edilmiştir (p= 0,027). Ancak elektrik akımı uygulanan iki grup arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p= 1,00). Sonuç olarak, elektrik çarpması hipokampal nöron kaybına neden olmaktadır. Elektrik akımına bağlı ölüm olgularında, hipokampustaki hücre kaybının stereolojik yöntemlerle saptanması tanıya yardımcı olabilir. Tüm bunlara ilaveten hipokampal hasar olasılığının varlığını akla getirmek elektrik yaralanmasından sonra yaşayan hastaların klinik takibi ve tedavisinin düzenlenmesinde yararlı olabilir.Electrical injury may cause different changes from minimal damage (e. g. small burns) to severe complications up to death. Several morphological changes of the skin and the internal organs are used for the diagnosis of electrical injury. However, macroscopical findings and histological changes of the internal organs and the skin may be absent in many cases. Furthermore neuropsychological changes including deficits of cognitive functions may be seen in survivor victims. The aim of the present study is to examine whether the diagnosis of electrocution is possible by using stereological methods in the forensic practice. Hippocampal neuronal degeneration following electrical injury in rats was investigated experimentally. The rats were separated into three groups: 1- Control, 2- The points of electrical contact were on the dorsal skin, 3- The points of electrical contact were on the temporal area. The current was the usual city current (110V, 50 Hz, 100 A AC). On the 3rd day, the rats were decapitated, the brains were removed by craniotomy, sectioned horizontally through the hippocampal CA1, CA2 and CA3 zones according to the Systemic Randomized Sampling Strategy method. Afterwards the samples were stained by H&E and the total pyramidal neurons were counted by Optical Fractioning Method. The present results showed that the number of neurons in the hippocampal CA1, CA2 and CA3 zones in control group was 242 141 ± 31 167. The number of hippocampal neurons in the electrocuted rats significantly decreased to 187 448 ± 28 300, 193 388 ± 24 795 for the second and third groups respectively (p