De leraar staat er niet alleen voor: naar een passend ontwerp voor een op de toekomst gerichte lerarenopleiding

De school als lerende organisatie krijgt met wisselend succes al ongeveer 25 jaar aandacht. Dergelijke school is gericht op het verhogen van innovatiecapaciteit en effectiviteit, onder meer door het stimuleren van samenwerking tussen leden van het schoolteam (Kools & Stoll, 2016). Onderzoek wijst uit dat samenwerking tussen leraren een positieve invloed heeft op leraren (leerlinggerichte instructie, motivatie, efficiëntie, reductie van persoonlijke isolatie…), leerlingen (leerproces, leerprestaties, begrip en inzicht), en op de school als organisatie (innovatiegerichte schoolcultuur) (Vangrieken, Dochy, Raes, & Kyndt, 2015). Ondanks deze vastgestelde positieve effecten wordt lesgeven veelal gezien als een individuele verantwoordelijkheid (Ross & Bruce, 2007). Ook in Vlaanderen zien we dat leraren zelden samenwerken (OECD, 2014). Dat zou de enigszins alarmerende berichten in de media omtrent snelle uitstroom van startende leraren kunnen verklaren. In scholen met intensieve samenwerking tussen leraren ervaren starters namelijk een grotere sociale verbondenheid wat resulteert in een hogere tevredenheid en betrokkenheid (Siry, 2010).status: publishe