Effecten van activeringstrajecten : veranderingen meetbaar maken

Sinds de invoering van de Wet werk en bijstand (WWB) zijn gemeenten, zowel in uitvoerende als financiële zin, verantwoordelijk voor de re-integratie van bijstandsgerechtigden. Gemeenten voeren het re-integratiebeleid uit met publieke middelen en de inzet hiervan moeten zij kunnen verantwoorden. Er is dan ook veel aandacht voor het re-integratiebeleid, zowel vanuit de gemeenten zelf als vanuit de landelijke politiek. Gemeenten worden door die aandacht geprikkeld om de middelen effectief te besteden. En dus om kritisch te kijken naar hun eigen beleid. Een deel van de WWB-populatie zal echter niet op korte termijn kunnen uitstromen naar werk. Om hun maatschappelijke participatie te bevorderen zetten gemeenten activeringstrajecten in. Activeringstrajecten zijn erop gericht eventuele belemmeringen op verschillende leefgebieden aan te pakken en zo de mogelijkheid voor re-integratie naar betaald werk te vergroten