Pingpongballen als wetenschappelijk instrument

Bij het begrip pingpongballen denken we niet direct aan wetenschap. Toch wist prof. Willie Burgers, in een tijd waarin zeer beperkte computers nog hele kamers vulden en geen grafische output gaven, sets pingpongballen te gebruiken als wetenschappelijke instrumenten om atomaire structuren te onderzoeken en beschrijven. De pingpongballenmodellen werden gebruikt om aankomende ingenieurs basisbegrippen van structuren in materialen bij te brengen en om wetenschappelijke inzichten daarin te ontwikkelen. Het mooie is dat deze modellen, bestaand uit aan elkaar gelijmde pingpongballen of met veertjes verbonden houten bolletjes, nog steeds gebruikt worden. Met name in het onderwijs werkt het toch veel beter om 3D-structuren in je hand te houden en van alle kanten te kunnen bekijken dan ze op een beeldscherm te zien draaien. <br/>Willie (Willem Gerard) Burgers (1897−1988) was tussen 1940 en 1967 hoogleraar Fysische Scheikunde aan de Technische Universiteit Delft en is één van de founding fathers van de afdeling Materiaalkunde. Samen met zijn collega’s Druyvesteyn van Natuurkunde en Jongenburger van Werktuigbouwkunde zag hij rond 1950 in dat metalen een zo belangrijke rol begonnen te spelen in technologische ontwikkelingen dat onderzoek en onderwijs in de metaalkunde een plaats moesten krijgen aan de Technische Hogeschool Delft, zoals deze universiteit toen heette. En zo geschiedde: in 1952 werd de Tussenafdeling der Metaalkunde opgericht, die in de afgelopen ruim 60 jaar geëvolueerd is tot de afdeling Materials Science and Engineering van de faculteit Mechanical, Maritime and Materials Engineering (3mE).