اثربخشی آموزش نظم‌جویی فرآیندی هیجان بر پریشانی روان‌شناختی افراد مبتلا به ویتیلیگو

مقدمه: نقش پریشانی ‌روان‌شناختی در سیر بالینی بسیاری از بیماری‌های پوستی مورد تائید قرارگرفته است که میتوانند سبب پیشرفت و بروز برخی بیماریهای پوستی‌ شوند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش نظم‌جویی فرآیندی هیجان (PERST) بر پریشانی روان‌شناختی افراد مبتلا به ویتیلیگو بود. روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعه‌ی تجربی با طرح تک آزمودنی است که در آن از طرحA B استفاده شد. در این پژوهش6 بار اندازه‌گیری (یک‌بار به عنوان خط پایه، چهار بار طی درمان و یک‌بار نیز در مرحله‌ی پیگیری) بعمل آمد. از بین بیماران مبتلا به اختلال‌های پوستی به مراکز درمانی، تعداد 3 بیمار مبتلا به ویتیلیگو به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای به‌کار رفته در این پژوهش شامل بسته کامل درمان آموزش راهبردهای خود نظم‌جویی فرآیندی هیجان مبتنی بر مدل گروس، مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس (DASS) و مصاحبه‌ی بالینی ساخت‌یافته برای اختلال‌های محور Iدر DSM-IV (SCID-I) بود. یافته‌ها: نتایج پژوهش حاکی از روند کاهشی پایدار نمرات مقیاس پریشانی روان‌شناختی و مؤلفه‌های افسردگی، اضطراب و استرس بیماران بود که بیانگر اثربخشی آموزش PERST در کاهش متغیرهای مذکور است. نتیجه‌گیری: پریشانی روان‌شناختی نقش مستعد کننده، تسریع‌کننده و تداوم‌بخش را در بیماریهای پوستی مانند ویتیلیگو و متعاقباً جنبه‌های دیگر زندگی‌شان بازی می‌کند و آموزش PERSTمی‌تواند با کاهش آن نقش مهمی را به عنوان درمان‌های کمکی و توان‌بخشی در کنار درمان‌های پزشکی ایفا کند