تاثیر مواجهه با محیط تحت تقویت شده آکوستیک بر دستگاه شنوایی

مقدمه و اهداف میلیون­ها انسان در سراسر جهان در هر سنی از افت شنوایی حسی عصبی رنج می­برند که در معیارهای متعارف جاری درمانی برای آنها مطرح نیست و در صورت وجود افت قابل توجه، سمعک با درجات متفاوتی از توفیق تجویز می­شود. بررسی­های اخیر روشی جهت تغییر شدت و دوره زمانی افت شنوایی پیش­رونده حسی عصبی به­صورت مواجهه با سطوح تقویت شده تحریک کنترل شده آکوستیک یا محیط آکوستیک تقویت شدهAugmented Acoustic Environment (AAE) را مطرح کرده­اند. این پدیده در مقوله­های بسیاری از جمله مقابله با پیرگوشی و سایر موارد کم شنوایی حسی عصبی پیش­رونده، کاهش آسیب­های وارده به دستگاه شنوایی پس از رخداد کم­شنوایی ناشی از نویز و افزایش مهاجرت سلول­های بنیادی پیوند شده به منطقه آسیب­دیده شنوایی بررسی شده است. عوامل مختلفی از قبیل سن، جنس و هورمون­های جنسی، محل اثر (حلزون یا AVCN)، محتوای فرکانسی AAE، سازمان­دهی تونوتوپیک و حساسیت شنوایی در پاسخ به AAE در تعیین تاثیر مثبت، منفی و یا حتی خنثی AAE بر حلزون یا AVCN نقش مهمی دارند. مواد و روش­ها در مقاله حاضر مروری برخی مباحث مطرح شده در خصوص "اثرات محیط تحت تقویت آکوستیک بر عملکرد دستگاه شنوایی" در مقالات از بانک­های اطلاعاتی Scopus، PubMed، Google scholar، Sciencedirect ازسال­های 1988 تا 2014 انتخاب و بررسی شدند. نتیجه­ گیری توجه به عوامل تعیین کننده میزان سودمندی AAE در رابطه با استفاده از سمعک (که نوعی AAE محسوب می­شود) یا کنترل نویز محیطی در افراد مواجه با خطر افت شنوایی کاربردهای واضحی دارد. در تجویز سمعک این احتمال وجود دارد که تقویت فرکانس­های مناطق آسیب­دیده حلزون می­تواند تاثیرات محیطی و مرکزی (مثبت یا منفی) مشابه با موارد گزارش شده در تقویت محیط آکوستیک در مطالعات داشته باشد