Współczesne amerykańskie kino indie

Temat dysertacji „Współczesne amerykańskie kino indie” wyrósł z zainteresowania wolnością i niezależnością, tak w szerokim ujęciu humanistycznym, jak i stricte filmoznawczym. Celem pracy było przedstawienie nurtu indie, który wyłonił się w Stanach Zjednoczonych pod koniec lat 80. i już wtedy wzbudził zainteresowanie krytyków, badaczy i widzów. Początkowo termin indie traktowano jako dosłowną abrewiację od słowa independent (niezależny), a nurt indie utożsamiano z kinem niezależnym. Z czasem jednak zaczęto podważać niezależność tego obszaru i podkreślać jego powiązania z kinem mainstreamowym. Wiele lat poświęconych nurtowi indie przekonało mnie, że rzetelne zbadanie obszaru i umiejscowienie go na mapie kinematografii amerykańskiej wymaga przyjrzenia się przede wszystkim instytucjom, które omawiany obszar definiują, czyli wytwórniom i festiwalom. Zainteresowanie stylistyką kina indie, które doprowadziło do powstania tej pracy, zostało przekierowane właśnie w ich stronę. Jednocześnie film jako tekst kultury wraz z charakterystyczną dla nurtu stylistyką, formą i tematyką nie został w rozprawie pominięty. Dysertacja przybliżyła nie tylko historię zjawiska z charakterystycznymi dla jego rozwoju mechanizmami marketingowymi, ale i pokazała, że stoi ono w silnej kontrze do idealistycznie rozumianego kina niezależnego. Nurty independent i indie okazały się w swoich założeniach niemalże całkowicie rozbieżne. Hasła przywoływane w odniesieniu do pierwszego z nich, jak wolność, nonkonformizm, oryginalność, unikalność czy wysublimowanie są wykorzystywane w nurcie indie w celach komercyjnych. Okazało się więc, że na mapie kinematografii amerykańskiej istnieją obecnie trzy obszary kina: kino głównego nurtu, niezależne i indie, które bezapelacyjnie przynależy do przestrzeni pierwszego z nich