W poszukiwaniu nowego paradygmatu zarządzania uniwersytetami w Polsce

The author discusses suggested changes in organisation and management of Poland’s academic institutions, The conclusions are based on author’s own research conducted at University College London (UCL), and extensive literature on the subject. First, opportunities and threats arising from strong organisational leadership are analysed. The author proposes bestowing vice-chancellors with strategic managerial competencies, departure from democratic elections of university authorities and introduction of the committee system which has proven effective in the United Kingdom. Moreover, the article considers the possibility of expanding dean’s authority in the management of (academic) resources and modernising labour relations to enable fuller utilisation of researchers’ intellectual potential. To this end, internal assessment procedures could be used more comprehensively and systematically to ensure continuous performance improvements. The last section is devoted to entrepreneurial thinking in the academic world; to accommodate to such style of thinking an institutional strategy must be defined and organisational conformism must be applied at all organisational levels when pursuing targets.Autor przedstawia propozycje zmian w zakresie organizacji i zarządzania polskimi uczelniami akademickimi. Wnioski zawarte w artykule zostały zaczerpnięte z badań autorskich przeprowadzonych w University College London (UCL), a także z bogatej literatury przedmiotu. W pierwszej kolejności analizie poddane zostają szanse i zagrożenia związane z wprowadzeniem silnego przywództwa organizacyjnego. Autor postuluje nadanie rektorowi strategicznych kompetencji menedżerskich, odejście od demokratycznego wyboru władz akademickich i wprowadzenie - sprawdzonego na gruncie brytyjskim - kolegialnego the committe system. Ponadto w artykule rozważana jest możliwość zwiększenia władzy dziekańskiej w zakresie zarządzaniu zasobami (akademickimi), a także modernizacja relacji pracowniczych, które umożliwiłyby pełniejsze korzystanie z potencjału intelektualnego uczonych. W tym samym celu autor opowiada się za pełniejszym i systematycznym użyciem wewnętrznych procedur ewaluacyjnych, służących do stałego podnoszenia jakości funkcjonowania uczelni. W ostatniej części poruszona zostaje kwestia myślenia przedsiębiorczego w świecie akademickim, wymagającego określenia instytucjonalnej strategii oraz organizacyjnego konformizmu w realizacji wytyczonych celów na wszystkich poziomach funkcjonowania organizacji