Ponajprije uspoređujem deliberativne modele demokracije s liberalnim i republikanskim te razmatram moguće veze s empirijskim istraživanjima, a potom istražujem koliko ima empirijskih dokaza da politička deliberacija razvija potencijal nalaženja istine. Glavni dijelovi članka služe prima facie raspršivanju sumnje o empirijskom sadržaju i primjenjivosti komunikativnog modela deliberativne politike. On, štoviše, ističe dva kritična uvjeta: u javnoj sferi posredovana politička komunikacija može olakšati procese deliberativne legitimacije u složenim društvima jedino ako samoregulirajući sustav medija zadobije nezavisnost od svog društvenog okruženja i ako anonimne publike dozvole povratnu spregu između informiranog elitnog diskursa i responzivno...