Erosion of Human Enamel Caused by in vitro Acid Beverages

Za istraživanje je korištena caklina 4 humana impaktirana, trajna molara. Od svakog zuba načinjeno je po pet uzoraka prizmatske i besprizmatske cakline. Po jedan uzorak iz svake grupe bio je kontrolni, a ostali su držani u zakiseljenom napitku (»Coca« - pH 2,57) u trajanju od 15, 30, 60 i 120 minuta. Uzorci su zatim priređeni za elektronsku mikroskopiju (SEM) i analizirani. Zapažene su bitne razlike erozijskog djelovanja fosforne kiseline na prizmatsku i besprizmatsku caklinu što se pripisuje morfološkim razlikama. Na humanoj aprizmatskoj površini cakline vidljiv je nepravilan oblik otapanja izražen velikim erozijama grubo hrapavog dna i neravnih rubova neposredno uz područja potpuno netaknute cakline, čak i kod uzoraka najduže izloženosti djelovanju kiseline. Na uzorcima prizmatske caklinske površine prve su promjene vidljive nakon 30 minuta djelovanja kiseline. Najprije se otapaju središta prizama, zatim rubovi prizama (»prizmatska ovojnica«), a kod uzoraka eksponiranih 120 minuta i interprizmatska caklina. Autori zaključuju da iz rezultata ovog istraživanja proizlazi da na razvoj i napredovanje erozije, osim vrste i pH kiseline, znatan utjecaj imaju i biološke varijacije građe humane cakline.The enamel of four human impacted permanent molar teeth was used in the study. Five samples of prismatic and aprismatic enamel were made for each tooth. One sample from each group served as control, while the others were kept in the acidulated beverage (»Cola«-pH 2.57) for 15, 30, 60 and 120 minutes. Samples were then prepared for electronic microscopy (SEM) and analysed. Essential differences were noticed in the erosive effect of the phosphoric acid on the prismatic and aprismatic enamel, which is attributed to morphological differences. An irregular form of dissolution was noticed on the aprismatic surface of the enamel, expressed by extensive erosions of the rough bottom and irregular margins close to the intact enamel, even in samples with the longesVexposure to acid. On samples of prismatic enamel surfaces the first changes occurred 30 minutes after the acid exposure. The first to dissolve are the centres of prisms, followed by prism margins and in samples with 120-minute exposure even the interprismatic enamel