THE DISCOURSE ABOUT BUREAUCRACY AND STATE POWER IN POST-REVOLUTIONARY YUGOSLAVIA 1945-1975 (I)

Pojam “birokracije” pokrivao je polje negativnih političko-ideoloških stavova prema vlasti u poslije-revolucionarnoj Jugoslaviji, simetrično suprotstavljeno ne mnogo razrađenom suprotnom polu i polju pučke demokracije. Njegova mutnoća dozvoljavala je različite, mada prividno uvijek anti-staljinističke interpretacije – kako u državno-partijskom diskursu tako i u suprotstavljenom diskursu “lojalne opozicije”. Ovaj prvi dio bavi se samo državno-partijskim diskursom. Kratko se spominju važni i pionirski Kidrič te Tito i Đilas, a opširno razmatraju diskursi Kardelja i Bakarića. Njihov je diskurs želio razgraditi državnu centralizaciju ali je a limine odbacivao mogućnost postojanja nove vladajuće klase. Teorijska “tangenta o klasnoj borbi” objašnjava to lenjinističkim uvjerenjem da bi to impliciralo potpuni obračun s takvom klasom, koje je za njih (za razliku od Đilasa i kasnije Maoa) bilo nezamislivo.The concept of “bureaucracy” covered the field of negative stances in post- -revolutionary Yugoslavia. Its fuzziness allowed different, though ostensibly all anti-Stalinist, interpretations by the Party-State discourse (mainly Kardelj and Bakarić) vs. the discourse of the “loyal opposition” (Branko Horvat and the Praxis group). The first group wanted to dismantle State centralization but insisted there was no ruling class. The second group could not, for various reasons, insist on a ruling class but discussed its power and effect. The term “bureaucracy” grew from a useful start of public discussion finally into sterile talmudism. But its very limits indicate a crucial, though absent, concept and state of power