Rad predstavlja pokušaj da se na primjenu Aristotelova filozofijskog izraza ousiasi pokaže od kakvog je presudnog značaja za mišljenje riječ i njen odabir. Dok u samog Aristotela ta riječ objedinjuje i drži na okupu ono prividno najudaljenije, naime i samu pojedinačnu stvar u njenoj konkretnosti (tode ti), i ono što ta stvar jest (njen eidos), i ono bezoblično u čemu sve što jest određeno nastaje i biva (\u27ule kao \u27upokeimenon), dotle se taj pogled na cjelinu i jedinstvenost smisla sadržan u riječi ousia, nakon Aristotela, više nije održao. Diskusija latinskih, njemačkih i engleskih prijevoda od ousia kroz srednji i novi vijek te u današnje vrijeme, završava analizom staroslavenskih pokušaja (10. i 11. st.) prevođenja sa sϙštъstvo, suš...