Članak iz pedagoško-psihološkoga motrišta analizira problematiku ljudskih odnosa, polazeći od prispodobe iz evanđelja po Luki o izgubljenom i nađenom sinu. U radu se prati razvoj, gubitak i ozdravljenja odnosa, ali uvijek u perspektivi odnosa s drugima, dajući posebnu važnost izgradnji osobnosti kroz odnose s bliskim osobama. Povrijeđenost koja je proizišla iz odnosa, ne liječi se niti ozdravlja u izolaciji od odnosa ili samo u odnosu sa sobom jer se u tom odnosu osoba lako vraća poznatim osjećajima nemoći, ljutnje i ljubomore. Stoga je svaka istinska životna promjena i obraćenje uvjetovana kvalitativnim pomakom u razvoju odnosa, pogotovo s onim osobama koje prepoznajemo životno vrijednima.The article analyzes, from the pedagogical-psycholo...