Želudac, ruke, noge, stopala, oči, uši, usta, gornji i donji zubi, kutnjaci, obrve i glava: Jedinstvo kršćana i drevni topos tijela i udova

Rad proizlazi iz pitanja odakle je kršćanski pisac Pavao preuzeo sliku o tijelu i udovima i glavi, koja se u nekoliko inačica pojavljuje u Prvoj poslanici Korinćanima i u Rimljanima, Kološanima i Efežanima, te kako ga Pavao rabi pišući o odnosu vjernika unutar Crkve i o odnosu između Crkve i Krista. Autor zastupa stav da je Pavao preuzeo i prilagodio drevni topos tijela i udova koji se pojavljuje kod mnogobrojnih klasičnih i helenističkih pisaca te u stoičkim tekstovima iz Pavlova vremena. Ključni tekstovi navedeni su u hrvatskom prijevodu. U svjetlu istih autor razmatra i način na koji Klement Rimski rabi isti topos. Autor zaključuje da su pisci prilagođavali topos potrebama svojih tekstova i poruka. Isto se odnosi i na spomenute kršćanske pisce od kojih je Pavao (temeljitije od Klementa) prilagodio i razradio drevni topos kršćanskome učenju o Crkvi i ispunio ga teološkim značenjem