Kriteriji za određivanje folklora jesu kolektivna obrada, simultano postojanje varijanata i usmeno, direktno prenošenje. No postoji i građa koja se može svrstati u folklor premda ne odgovara svim navedenim kriterijima. Njoj pripadaju i spomenari, kojih se građa prenosi pismeno. Nakon prikaza obilježja i kratkog historijata spomenara daje se u članku analiza građe iz oko dvije tisuće poljskih đačkih spomenara iz godine 1903. do 1979. Pokazuje se kako se autorske pjesme i aforizmi pretvaraju u anonimne, kolektivne tekstove. Prikazuju se tematika, izražajna sredstva, leksika, formule. Jezik i sadržaji spomenarskih tekstova svečani su i patetični nasuprot vulgarnoj usmeno prenosenoj građi iste generacije. Lanac spomenarske tradicije funkcionira...