Kriza u arhitekturi novog vremena ocituje se u masovnosti površno projektiranih zgrada i malobrojnim umjetničkim djelima. Danas možemo govoriti o specifičnoj bolesti društva sa skupom poremećaja, jasno vidljivim simptomima, procesima i, djelomično, uzrocima. Kao što duševna bolest mijenja ponašanje, funkcioniranje, sposobnost i žlivot pojedinca, tako se ta bolest društva iskazuje poremećenim funkcioniranjem njegovih mehanizama i narušenom povezanosti procesa. Pri stvaranju arhitekture ponašanje društva može se usporediti s kliničkim slikama upisanim u individualnoj psihijatriji. SIičnost je znatna, a termini iznenađujuće pristaju opisima ponašanja društva iako su procesi koji vladaju na društvenoj i individualnoj razini različiti. Nije ri...