Productiviteitstrends in het wetenschappelijk onderwijs

Productiviteitstrends in het wetenschappelijk onderwijs is een studie naar de ontwikkeling in de sector van het wetenschappelijk onderwijs en onderzoek in de laatste 30 jaar. In deze periode heeft een aantal belangrijke hervormingen plaatsgehad met iedere keer de gedachte het wetenschappelijk onderwijs en onderzoek doelmatiger en effectiever te maken. De vraag rijst of deze doelen ook gerealiseerd zijn. De studie schetst een sector met een sterk erratisch karakter: studentenaantallen fluctueren sterk door de tijd heen en ook de onderzoeksprestaties vertonen een heel onregelmatig karakter. Opvallend is de daling van de inzet van personeel (zij het gering) over de laatste dertig jaar en de sterke toename van de inzet van de materiële component. Door de jaren heen is de regelgeving dikwijls aangepast met goede bedoelingen, maar zonder resultaat. Van een goede prikkelstructuur blijkt nauwelijks sprake en de productiviteit groeit tot aan het begin van de nieuwe eeuw dan ook helemaal niet. Pas de laatste 6 jaren is sprake van een groei van de productiviteit, maar dit is eerder het gevolg van krappe budgetten dan van effectievere regelgeving. De auteurs pleiten dan ook voor drastische veranderingen in de wijze van bekostiging van Universiteiten