Capaciteit en benutting van infrastructuur: Capaciteitsbegrippen en infrastructuurgebruik in de binnenvaart en het lucht-, rail- en wegvervoer

Tot voor kort bestond de gebruikelijke reactie van overheden op de groei van de mobiliteit uit het uitbreiden van de verkeersinfrastructuur. Met name in het wegverkeer heeft dit geleid tot een zeer sterke groei van het infrastructuurnetwerk. Een dergelijk infrastructuurbeleid wordt heden ten dage steeds minder aantrekkelijk geacht. Hierbij spelen diverse motieven een rol. Het verder uitbreiden van de verkeersinfrastructuur gaat gepaard met grote budgettaire gevolgen voor de overheid, schade aan het milieu, vermindering van de leefbaarheid, en het versterken van de mobiliteitsgroei (waardoor investeringen in capaciteitsuitbreiding slechts tijdelijk soelaas bieden). In een dichtbevolkt land als Nederland ontbreekt meer en meer de ruimte om de infrastructuur nog verder uit te breiden. In deze studie wordt aan de hand van een analyse van capaciteits- en benuttingsbegrippen voor de vervoerswijzen binnenvaart, luchtvaart, railvervoer en wegvervoer gekeken of er geen alternatieven zijn te formuleren voor uitbreiding van de fysieke infrastructuur. Aan de hand van een viertal scenario's van randvoorwaarden (waarin respectievelijk technologie, vervoerskwaliteit, milieu en een afweging van kosten-baten centraal staan) wordt onderzocht hoe het rendement van de bestaande infrastructuur vergroot kan worden. Uit berekeningen komt naar voren, dat zich op dit terrein een aantal interessante mogelijkheden aandient. In een aantal gevallen vergen deze opties meer of minder ingrijpende veranderingen van maatschappelijke processen als wonen, werken en winkelen, waardoor de praktische toepassing belemmerd zal worden. In het onderzoek worden voorts aanzetten tot een vervoerswijze-overschrijdende benadering gegeven.OTB Research Institute for the Built Environmen