De leerkrachten en de pedagogisch-didaktische Vernieuwing

Het ware ongetwijfeld interessant hier ook enkele experimentele demonstraties over weerstanden tegen de vernieuwing te beschrijven. In dit korte bestek is dat echter niet mogelijk. Besluitend wil ik: een onvoorwaardelijke waarschuwing laten horen. In onze veranderende samenleving, die zich resoluut en snel verwetenschappelijkt, trachten de opvoedingsdeskundigen soms met een onthutsende goede wil. de school in de vernieuwing in te schakelen. Slecht geïnformeerd, onvoldoende uitgerust met onderzoeksmethodes, slagen zij er niet altijd in een onderscheid te maken tussen de pedagogische mythe en de realiteit, tussen goedkope beweringen en wetenschap. Het getuigt van een ontzettende naïviteit te geloven dat de pedagogisch-didactische wetenschap op alle vragen kan antwoorden, alle problemen kan oplossen. Maar zo maar zonder meer aanvaarden dat de school verder kan evolueren naar haar echte rol in de maatschappij, zonder de beslissingen te doen steunen op strenge studies of de resultaten van de vernieuwingen te onderwerpen aan objectieve evaluaties, getuigt van een niet minder grote naïviteit. Ons land heeft een zeer dringende nood aan een net van onderzoekscentra van hoog niveau. Deze centra moeten zowel op gedetacheerde leerkrachten als academisch geschoolden, inspecteurs en administratieve mensen een beroep doen. Een school in ontwikkeling, deel uitmakend van een samenleving in wording, heeft klaarziende en getrainde geesten nodig. Avonturiers moeten uitgeschakeld worden