Unha achega sobre a lingua croata e a súa relación co serbio no contexto do acceso á Unión Europea

A aceptación da lingua croata como unha lingua de seu, separada do serbocroata foi unha cuestión de división na comunidade lingüística. O estatus da República de Croacia como candidata á Unión Europea volveu a revivir este debate non só en Croacia, senón tamén en Serbia. Unha visión crítica da historia dos estándares conxuntos do serbio e do croata así como unha reflexión sobre o papel que a tradución e o uso da lingua ten en Croacia, debería facilitar unha achega máis obxectiva e ceibe das ideoloxías que situaban o uso e a oficialidade desta variedade na herdanza do ultranacionalismo presente antes, durante e tras o conflito bélico de 1991 a 1995. Tamén permitiría observar que o parecer de certos sectores da opinión pública con respecto ao valor identitario do uso da lingua semella, no caso croata, ao existen en linguas minorizadas nun contexto de conflito lingüístico, algo que pode resultar novidoso ao abeiro da «diversidade lingüística» que, aparentemente, defenden as institucións europeas coas linguas oficiais dos países membros.Accepting Croatian as a separate language on its own has been a dividing issue for linguists. The status of the Republic of Croatia as candidate country to join the European Union has brought this topic to the headlines not only in Croatia, but in Serbia too. A critical overview of the Serbian and Croatian languages common standards' history as well as a reflection on the role translation plays as well as the language usage present in Croatia should enable a more objective and ideology- free approach which labelled the usage and the official status of this variety as an outcome of the ultra nationalism ideologies present before, during and after the 1991-1995 conflict. It shall also enable to observer the attitude of some sectors of the Croatian public opinion regarding the identity values the language provides, strikingly similar, in our opinion, to those faced by minority languages in contexts of linguistic conflict; this might be a new situation within the apparent «linguistic diversity» approach defended by the European institutions with all the member states' official languages