Hungarian linguistic terminology in the Polish tradition of Hungarian studies

Mówiąc o języku węgierskim, należy mieć na uwadze dwa znamienne fakty, które wywarły wpływ na jakość jego opisu oraz związaną z nim terminologię: (i) jest to język od ponad tysiąca lat nierozerwalnie związany z kulturą Europy, mocno zakorzenioną w tradycji grecko-rzymskiej; (ii) jest to jeden z nielicznych, choć największych liczebnie pod względem użytkowników, języków nieindoeuropejskich. Fakty te sprawiają, że istnieją zarówno liczne podobieństwa w opisie języka węgierskiego do języków indoeuropejskich, jak i wiele różnic, wynikających z jego genetycznej, a także typologicznej odrębności. Odrębności te zrodziły potrzebę ukucia przez polskich badaczy tego języka odpowiednich terminów nazywających nieobecne w polszczyźnie kategorie i zjawiska.When speaking of the Hungarian language, one has to keep in mind two important facts that influenced the quality of description of that language and the associated terminology: (i) Hungarian has for over a thousand years been inseparably linked to European culture, which is firmly rooted in the Greco-Roman culture; (ii) it is one of the few Non- Indo-European languages, though it is the most popular in terms of the number of speakers. As a result, there are many similarities in the description of the Hungarian language and Indo-European languages, but also many differences arising from the genetic and typological uniqueness of Hungarian. Those unique characteristics were the reason why Polish researchers of that language had to invent suitable terms to name the categories and phenomena that do not exist in the Polish language