De voorspellende kracht van automatische leesbaarheidsmeting met drie nieuwe meetinstrumenten

In 2011 hebben Kraf, Pander Maat en Lentz onderzoek gedaan naar de ontwikkeling en werking van de leesbaarheidsmeetinstrumenten Texamen, Klinkende Taal en de Accessibility Leesniveau Tool. Uit hun onderzoek bleek dat de instrumenten ontwikkeld zijn met behulp van experts en docenten en zonder echte lezers. Ook kwam bij een leesbaarheidsmeting van 19 verschillende teksten naar voren dat de resultaten van de drie instrumenten regelmatig verschilden en dat de rangordecorrelaties tussen de uitslagen niet heel hoog waren. Om te bepalen of met een van de instrumenten correcte metingen gedaan zijn, en zo ja welk instrument dat dan is, was meer onderzoek nodig en wel naar de werkelijke begrijpelijkheid van de betreffende negentien teksten. Die begrijpelijkheid is in het voorliggende onderzoek gemeten door proefpersonen een aantal Cloze-testen te laten maken op basis van negentien teksten. Uit de vergelijking tussen de Cloze-scores en de scores van de leesbaarheidsvoorspellers blijkt dat Texamen de Cloze-score niet goed voorspelt (er was geenszins verband tussen de uitslagen van dit instrument en de Cloze-scores). De andere twee instrumenten doen dit wat beter, maar nog altijd in beperkte mate. Het blijkt dat een simpele voorspeller als gemiddeld aantal karakters per woord betere voorspellingen oplevert dan elk van de drie instrumenten.