Optimalisatie van de voortplanting bij de torenvalk

In dit verslag worden enkele aspecten van de voortplantingsstrategie van de torenvalk, Falco tinnunculus behandeld. Hoofdstuk 2 bericht over de effecten van broedselmanipulaties in het Lauwersmeer in 1986 op groei en overleving van de jongen. De jongen uit de vergrote broedsels bleken geen hogere nestjongensterfte te vertonen dan die uit controlebroedsels en ze groeiden net zo goed. De jongen uit verkleinde broedsels bleken echter significant sneller in gewicht te groeien en zwaarder te worden, dan zowel de jongen uit de controlebroedsels als die uit de vergrote broedsels. Qua vleugellengtegroei traden geen verschillen op. De indruk bestaat, dat de verschillen tussen vergrotingen en controles zo klein zijn, doordat verschillen in territoriumkwaliteit een rol gespeeld hebben en door de zeer hoge muizenstand in 1986 in het Lauwersmeer. In hoofdstuk 3 wordt een simulatiemodel gepresenteerd, dat op grond van jachtrendement, energetische kosten en overlevingswaarden van de jongen, zoals die in het verleden in het veld zijn bepaald, aangeeft wanneer welke legsels geproduceerd zouden moeten worden. De bij veel vogelsoorten waargenomen af name van de gemiddelde legselgrootte in de loop van het seizoen wordt ook door dit model voorspeld. Tevens is het belang onderzocht van een aantal gedragspatronen. Het blijkt dat het gebruik van lichaamsreserves van groot belang kan zijn bij het overbruggen van fase 6 in de voortplantingscyclus. In combinatie hiermee is het ook van grote invloed dat het vrouwtje in de fasen 7 en 8 meehelpt met jagen. De snelheid waarmee het jachtrendement in het voorjaar toeneemt en de ligging van de periode met de hoogste rendementen blijkt van grote invloed te zijn op het verloop van de optimale legselgrootte-legdatumverdeling. Daarnaast blijken de maximale ME-opname van de ouders en hun energetische kosten een grote rol te spelen.