De voorman : Henk Feldmeijer en de Nederlandse SS

Henk Feldmeijer werd al in 1932, als 479e, lid van de NSB. Hij wijdde zich vanaf 1935 helemaal aan de partij. Zijn studie wis- en natuurkunde zette hij ervoor aan de kant en hij werd vanaf 1935 steeds radicaler in zijn opvattingen. Door zijn ijver klom hij snel op in de NSB, waar hij altijd tot de hardliners behoorde. Tot aan zijn dood in februari 1945, op weg naar het front in de Betuwe, bleef hij een fanatiek gelovige in de SS-leer van Blut und Boden. Germaanse SS Feldmeijers rol bij de NSB is, ook in de geschiedschrijving van Loe de Jong, onderbelicht gebleven vergeleken bij die van Meinoud Rost van Tonningen. Alleen dat al rechtvaardigt deze biografie, vertelt Bas Kromhout: ‘Hij is interessant omdat hij een belangrijke rol heeft gespeeld als hoofd van de Germaanse SS. Die afdeling binnen de NSB zette hij in opdracht van Reichsführer-SS Heinrich Himmler op om de Duitse belangen binnen de partij te borgen. Hij werd geacht om Mussert op het rechte pad te brengen in het belang van de nazificering van Nederland. Toen dat niet bleek te lukken, overwogen de SS-autoriteiten Mussert af te danken en Feldmeijer tot ‘Leider’ te benoemen.’ Raszuiver Door zijn fanatisme en zijn status was Feldmeijer een concurrent van Rost van Tonningen, die algemeen beschouwd wordt als de belangrijkste rivaal van Mussert. Rost was ouder en meer gearriveerd dan Feldmeijer, maar hij kon niet voorkomen dat zijn jonge rivaal in een beter blaadje stond bij Himmler. Niet alleen door zijn jeugd en toewijding, maar ook omdat hij, anders dan over Rost gezegd werd, raszuiver was. ‘Mussert was helemaal op Rost van Tonningen gefixeerd en schreef daar zelfs nog over vanuit zijn cel. Daarom heeft Rost zoveel aandacht gekregen. Maar Rost beschouwde Feldmeijer als zijn voornaamste rivaal en Feldmeijer was voor Mussert veel bedreigender.’ Henk Feldmeijer became the 479th member of the NSB in 1932. From 1935 onwards he devoted himself entirely to the party, laying aside his studies in mathematics and physics for this purpose. This is when he started to radicalize. His zealous attitude helped him to quickly climb the ranks of the NSB, where he would always be one of the hardliners. He remained a fanatical believer in the SS doctrine of Blut und Boden (Blood and Soil) until his death in February 1945, on his way to the front in the Betuwe. Germanic SS Feldmeijer’s role in the NSB has been largely overlooked compared to that of Meinoud Rost van Tonningen. This is evident, inter alia, in Loe de Jong’s famous history of the Second World War. That alone justifies this biography, explains Bas Kromhout: ‘Feldmeijer is an interesting figure thanks to the important role he played as head of the Germanic SS. Reichsführer-SS Heinrich Himmler ordered him to establish this NSB organization to secure the German interests in the party. He was supposed to set Mussert on the right path in the interests of the Nazification of the Netherlands. When this failed, the SS authorities considered putting Mussert aside and appointing Feldmeijer as the ‘Leader’. Racial purity Feldmeijer’s fanaticism and his status made him a competitor of Rost van Tonningen, who is generally seen as Mussert’s chief rival. Rost van Tonningen was older and had more status than Feldmeijer, but still Himmler had more regard for his younger rival. Feldmeijer was not only young and dedicated, he was also racially pure, a subject of doubt in Rost van Tonningen’s case. ‘Mussert was totally fixated on Rost van Tonningen and even wrote about him in his prison cell. This is why Rost van Tonningen has received so much attention. But Rost van Tonningen considered Feldmeijer as his main rival and Feldmeijer was a much greater threat to Mussert.’