On the Agora : power and public space in Hellenistic and Roman Greece

Het leven op de Griekse ‘agora’ was bruisender, dynamischer en belangrijker voor het functioneren van de stad dan tot nu toe aangenomen. Dat stelt Chris Dickenson op basis van zijn promoteonderzoek. De agora was een levendige openbare ruimte tot ver in de Romeinse periode, die zeer belangrijk bleef voor het functioneren van het politieke leven in de stad. Dickenson’s proefschrift gaat uit van de veronderstelling dat de openbare ruimte een bruikbaar raamwerk is om te kijken naar de maatschappij en cultuur van de mensen die elkaar daarin ontmoeten. De openbare ruimte is een plek waar mensen met verschillende achtergronden en soms botsende ideeën en idealen samenkomen. Verschillende individuen en verschillende subgroepen in een stad hebben allemaal direct belang bij de manier waarop de openbare ruimte gebruikt wordt en eruit ziet. Antropologen en sociologen hebben voor de moderne wereld aannemelijk gemaakt dat juist in de publieke ruimte machtsverhoudingen worden betwist, bediscussieerd of opnieuw vastgesteld. Als deze visie voor moderne steden klopt, dan is dat zelfs meer het geval voor premoderne maatschappijen. Door de afwezigheid van snelle vormen van transport, massamedia en elektronische communicatie was persoonlijke interactie binnen de stad nog veel belangrijker dan nu, aldus Dickenson. Zijn proefschrift gaat uit van dit begrip van de openbare ruimte en gebruikt het concept om de veranderingen op de agora te onderzoeken, de meest belangrijke publieke ruimte van de oude Griekse stad of polis, voor een periode met aanzienlijke politieke conflicten en immense culturele veranderingen – de Hellenistische en vroeg Romeinse periodes (circa 300 v.C. tot 300 n.C.). Dickenson onderzoekt daarin wat de veranderingen in het ontwerp en het gebruik van de agora ons vertellen over de veranderingen in de maatschappij, cultuur, en vooral machtsrelaties binnen de polis. Chris Dickenson’s central argument is that the life on the ‘agora’ was more vibrant and dynamic, and more important to the functioning of the polis than people have up to now suspected. Dickenson’s thesis is based on the premise that public space provides a useful window through which to look at the society and culture of the people who use it. Public space brings together people of different background and with conflicting ideas and ideals. This means that various individuals and subgroups within an urban population all have a vested interest in the way in which public space is used and how it looks. As such power relations within a society are often contested, negotiated or reaffirmed within areas of public space, as modern investigations of public space by anthropologists and sociologists have shown. If this vision holds for modern cities, it is even more true of pre-modern societies where, in the absence of modern mass media, electronic communications and fast forms of transport, personal interactions in urban space were arguably far more important than now. This thesis takes this understanding of public space and uses it to examine the transformation of the agora, the most important public space of the ancient Greek city or polis, for a period of considerable political upheaval and dramatic cultural transformations – the Hellenistic and Early Roman Imperial periods (c.300 BC to 300 AD). The aim is to see what looking at changes in the design and use of the agora tells us about transformations of the polis’ society, culture and, most importantly, power relations.